معروف‌ترین نویسندگان رمان‌های معاصر ایرانی را بشناسید!

اگر اهل خواندن کتاب و رمان باشید احتمالاً بسیاری از معروف‌ترین نویسندگان معاصر خارجی را می‌شناسید. بسیاری از این نویسندگان توانسته‌اند با اولین رمان یا بهترین رمان‌شان نویسندۀ پرفروش بین‌المللی شوند. بسیاری از نویسندگانی ایرانی نیز توانسته‌اند در ایران و در خارج از کشور با کتاب‌هایشان به شهرت برسند. در ادامه با چند نفر از معروف‌ترین نویسندگان رمان‌های معاصر ایرانی آشنا می‌شویم. برای خرید اینترنتی کتاب این نویسندگان به سایت فروش کتاب 30بوک سر بزنید.

محمود دولت آبادی

محمود دولت آبادی یکی از پرآوازه‌ترین و برجسته‌ترین نویسندگان معاصر ایران است که «شوالیه فرهنگ و ادب ایران» و «داستایوفسکی ایران» لقب گرفته است. آثار دولت آبادی تأثیر بسیاری بر نویسندگان مختلف گذاشته و به زبان‌های گوناگون نیز ترجمه شده است. محمود دولت آبادی پنجاه سال یا شاید هم بیشتر است که به کار نویسندگی مشغول است و برخی از ماندگارترین آثار ادبیات ایران را خلق کرده است. محمود دولت آبادی نوشتن را از سنین پایین شروع کرد و هم‌زمان در زمینۀ تئاتر نیز فعالیت داشت. در بیشتر رمان‌هایش زندگی و رنج و مشقت روستاییان ایران را به تصویر کشید است. همچنین زمینه‌های تاریخی و اجتماعی نیز در آثارش بسیار ملموس و متاثر از وقایع سیاسی معاصر ایران است. معروف‌ترین آثارش «کلیدر» و «جای خالی سلوچ» است که در هر دوی این رمان‌ها به حقیقت زندگی مردمان روستا پرداخته است. جای خالی سلوچ نخستین رمان او بود که به انگلیسی ترجمه شد. بعد از موفقیت رمان چند جلدی کلیدر هم بسیاری ابراز امیدواری کرده‌ بودند که دولت آبادی با این رمان بتواند اولین جایزۀ نوبل ادبیات ایران را به‌دست بیاورد.

 نخستین داستانی که نوشت «ته شب» بود که در سال 1341 منتشر شد. از آثار دیگرش می‌توان به کارنامۀ سپنج، روزگار سپری‌شدۀ مردم سالخورده، سلوک، طریق بسمل شدن، زوال کلنل و نون نوشتن اشاره کرد.

خرید و بررسی کتاب کلیدر در ۳۰بوک را از دست ندهید.

هوشنگ مرادی کرمانی

شاید کسی نباشد که سریال قصه‌های مجید را ندیده باشد، خالق قصه‌های مجید هوشنگ مرادی کرمانی است. هوشنگ مرادی کرمانی داستان‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی است که در سال 1323 در روستای سیرچ کرمان به دنیا آمد. عمدۀ شهرتش را مدیون کتاب‌هایی است که برای کودکان و نوجوانان نوشته و از روی بسیاری از این آثار فیلم‌هایی محبوب ساخته شده است. کرمانی از مردم می‌نویسد و به مسائل اجتماعی مردم ایران می‌پردازد.

کرمانی از همان سنین کودکی به کتاب‌خواندن علاقه داشت و در 15 سالگی شیفتۀ دنیای سینما شد. در رشتۀ زبان انگلیسی تحصیل کرد و به همکاری با رادیو محلی کرمان پرداخت. اولین داستانش با نام «کوچۀ ما خوشبخت‌ها» در مجله‌ای منتشر شد و در سال 1353 داستان قصه‌های مجید را نوشت. قصه‌های مجید دربارۀ پسر نوجوانی اهل کرمان است که پدر و مادرش را از دست داده و با بی‌بی یا همان مادربزرگش زندگی می‌کند.

سیمین دانشور

سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی بود که در سال 1300 به دنیا آمد. مهم‌ترین اثرش سووشون بود که حتماً بخشی از آن را در کتاب ادبیات فارسی مدرسه خوانده‌اید. سوشوون داستانی با نثری ساده است و پرفروش‌ترین اثر ادبیات داستانی ایران محسوب می‌شود. منتقدین این رمان را از لحاظ فن داستان‌نویسی، شخصیت‌پردازی و پرورش درون‌مایۀ آن نقطۀ عطفی در ادبیات داستانی ایران دانسته‌اند.

رمان سووشون در شیراز می‌گذرد و سیمین دانشور فضای اجتماعی سال‌های پایان جنگ جهانی دوم را به تصویر کشیده است. او اولین کتابش با نام «آتش خاموش» را که اولین مجموعه داستان به قلم یک نویسندۀ زن ایرانی بود در سال 1327 منتشر کرد. در همان سال او با جلال آل احمد، نویسنده و روشنفکر مطرح آن زمان در اتوبوسی به سمت شیراز آشنا شد و مدتی بعد با او ازدواج کرد. دانشور رمان سووشون را در سال 1348 به چاپ رساند. از دیگر آثار معروف سیمین دانشور می‌توان به سه‌گانۀ جزیرۀ سرگردانی، ساربان سرگردان و کوه سرگردان و نیز مجموعه داستان‌های شهری چون بهشت و از پرنده‌های مهاجر بپرس اشاره کرد.

برای خرید کتاب سووشون از سیبوک کلیک کنید.

زویا پیرزاد

امکان ندارد اهل خواندن رمان ایرانی باشید و رمان معروف و خواندنی زویا پیرزاد با نام «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» را نخوانده باشید. زویا پیرزاد نویسندۀ ارمنی‌تبار اهل ایران است که رمان چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم را در سال 1380 منتشر کرد. این رمان بهترین رمان سال شد و جوایزی همچون جایزۀ سال بنیاد هوشنگ گلشیری را از آنِ نویسنده کرد. داستان چراغ‌ها را من خاموش می‌‌کنم دربارۀ زنی ارمنی و خانه‌دار به نام کلاریس است که در آبادان زندگی می‌کند و سعی دارد از روزمرگی‌های زندگی فرار کند. مجموعه داستان زویا پیرزاد با نام «طعم گس خرمالو» نیز در سال 2009 برندۀ جایزۀ کوریه انترناسیونال شد. کتاب «عادت می‌کنیم» اثر دیگر اوست که در آن به شرح ماجراهای زندگی سه زن پرداخته است.

غزاله علیزاده

غزاله علیزاده نویسندۀ معاصر ایران است که در سال 1327 به دنیا آمد و در سن 47 سالگی درگذشت. فعالیت ادبی‌اش را از سال 1340 و با انتشار داستان‌های کوتاه شروع کرد. او در رشتۀ حقوق در دانشگاه تهران تحصیل کرد و سپس تغییر رشته داد و در فرانسه وارد رشتۀ فلسفۀ اشراق شد. اولین مجموعه داستانش «سفر ناگذشتنی» است که در سال 1356 منتشر شد اما با رمان دو جلدی «خانه اردیسی‌ها» بود که در سال 1370 به شهرت رسید. این رمان یکی از آثار برجسته در ادبیات داستانی ایران است.

رضا امیرخانی

 رضا امیرخانی نویسنده و منتقد ادبی معاصر ایران در سال 1352 به دنیا آمد. او تاکنون رمان، داستان بلند، مجموعه داستان کوتاه، سفرنامه و مقالات زیادی نوشته و برخی از آثارش نیز به زبان‌های روسی، عربی، اردو و ترکی ترجمه شده‌اند.

وقتی هنوز بیست سالش نشده بود گواهی نامۀ خلبانی گرفت و جوان‌ترین خلبان ایران شد. او چند سال بعد مدرک مهندسی‌اش را در رشتۀ مکانیک از دانشگاه صنعتی شریف گرفت. امیرخانی از دوران دبیرستان به ادبیات علاقه‌مند بود و اولین رمانش را با نام «ارمیا» در سال 1374 منتشر کرد. معروف‌ترین اثرش «من او» نام دارد که در سال 1378 منتشر شد و در این رمان به داستان زندگی مردی به نام علی فتاح پرداخته که بسیار ثروتمند است و عاشق مهتاب، دختر خدمتکار خانه‌شان می‌شود. اثر معروف دیگرش «نیم دانگ پیونگ دانگ» است که در آن به شرح سفرش به کشور کُره شمالی و دیدار و گفت‌وگویش با حزب خلق کُره شمالی پرداخته است. کتاب «ارمیا» کتاب برگزیدۀ جشنوارۀ آثار 20 سال دفاع مقدس شد و جشنوارۀ مهر از کتاب «من او» تقدیر به عمل آورد.

نادر ابراهیمی

نادر ابراهیمی داستان‌نویس معاصر کشورمان در سال 1315 به دنیا آمد و در سال 1387 در 72 سالگی از دنیا رفت. تا پیش از مرگ، بیش از صد کتاب از او منتشر شد. او علاوه بر رمان‌نویسی در زمینۀ فیلم‌سازی، ترجمه و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت می‌کرد. تحصیلاتش را در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی به پایان رساند. نویسندگی را از 15 سالگی شروع کرد و اثر معروفش کتاب آتش بدون دود است که ابتدا در هفت جلد منتشر شد و نویسنده در آن به وقایع مبارزات انقلابی معاصر ایران پرداخته است. کتاب آتش بدون دود جوایزی همچون براتیسلاوا و تعلیم و تربیت یونسکو را از آن خود کرد و کتاب سال ایران شد.