حقوق بزرگ تر، زندگی کوچک تر

در روزهایی که دلارِ افسار گسیخته و  بین 140 تا 150 هزار تومان در نوسان است و سکه هم روی موج جدیدی از گرانی می نشیند، بحثِ افزایش حقوق دیگر یک چانه زنیِ عددیِ پشت میز نیست؛ - پارسا ملکی، گروه انرژی تابناک: بحثِ دستمزد وقتی از زندگی روزمره شروع می شود، خیلی زود به یک بن بست تکراری می رسد.

کارمند یا کارگری که ابتدای سال رقم حقوقش بالا می رود، چند ماه بعد می فهمد مسئله عدد روی فیش نیست.

مسئله نسبت درآمد به قیمت هاست.

اجاره در تمدید بعدی جهش می کند، خوراک با موج های کوتاه اما پی درپی بالا می رود، درمان و آموزش سهم بیشتری می طلبند، و افزایش اسمی به جای اینکه رفاه بسازد، فقط سرعت سقوط را کمی کند می کند.

این همان جایی است که مردم حس می کنند سیاست گذاری بیشتر خبر تولید می کند تا نتیجه.

زنجیره ای که تورم را بازتولید می کند اگر بخواهیم بدون شعار بگوییم چرا افزایش حقوق در اقتصاد تورمی دوام نمی آورد، باید زنجیره ی علت ها را ببینیم.

کسری های مزمن و هزینه های جاریِ فزاینده، همراه با ناترازی های بانکی، فشار تأمین مالی درست می کند.

وقتی این فشار از مسیر درآمد پایدار، اصلاح هزینه ها و ترمیم ترازنامه ها پاسخ نگیرد، به کانال پولی سرریز می شود.

آن وقت پول پرقدرت بزرگ می شود و شبکه بانکی روی آن اعتبار می سازد.