با نخوت و زبان تند جامعه دردمند را نرنجانیم!

زندگی در جمع، نیازمند رعایت ظریف کاری ها و رعایت ملاحظات نکته بینانه است.

وگرنه جامعه بدل به هاویه ای خواهد شد با چند میلیون انسان  که دستِ تطاوُل به روان یکدیگر دراز می کنند.

- زندگی در جمع، نیازمند رعایت ظریف کاری ها و رعایت ملاحظات نکته بینانه است.

وگرنه جامعه بدل به هاویه ای خواهد شد با چند میلیون انسان  که دستِ تطاوُل به روان یکدیگر دراز می کنند.

   عصر ایران؛ مهدی مالمیر- گفته اند: هیچ جامعه ای دوام پیدا نمی کند، اگر اعضای آن جامعه حدی برای دشمن خویی و جامعه ستیزی نشناسند.

جامعه ستیزی همیشه به معنای جدال کردن با اسلحه و چماق و درفش نیست.

گهگاه کلمات، زبان تند، نیش و کنایه های آب دار و نگاه های از روی نخوت هم می تواند مصداق جامعه ستیزی به شمار آید.

هر فعلی که از یکی از اعضای جامعه سر می زند، رویه و نمایی بیرونی و اجتماعی هم دارد.

همانند معماری در شهرهای صنعتی که نمایِ ساختمان ها مسأله ای مربوط به شهرداری و جامعه است و فرد نمی تواند به دل خواه نمای خانه اش را طراحی کند.

  برای نمونه: در نظر آورید شخصی وارد رستورانی می شود.

این پا و آن پا می کند و برای انتخاب فلان غذا و بهمان دسر به شک می افتد و سرانجام از میان گزینه های موجود غذایی را برمی گزیند.