تقوایی آبروی سینمای ایران بود

او نه فقط منطق حاکم بر فرم داستان نویسی جدید را فهمیده بود بلکه به خوبی دریافته بود که اصولا هر فرم اقتضائات خودش را دارد.

بر پایه ی همین بینش صحیح بود که او در اقتباس های سینمایی اش چیزی را در قالب دیگری نمی ریخت.

- او نه فقط منطق حاکم بر فرم داستان نویسی جدید را فهمیده بود بلکه به خوبی دریافته بود که اصولا هر فرم اقتضائات خودش را دارد.

بر پایه ی همین بینش صحیح بود که او در اقتباس های سینمایی اش چیزی را در قالب دیگری نمی ریخت.

او از ادبیات داستانی الهام می گرفت و آن را به بهترین صورت در قالب سینما بازمی آفرید.

   عصر ایران؛ محمدمنصور هاشمی* - ناصر تقوایی در پس ظاهر ساده ی صمیمی اش، نگاهی کاملا حرفه ای، دیدی بسیار تیز، روحیه ای سرزنده و سِرتِق، آزادگی یی سربلند و سرکش، و شخصیتی مستحکم را یک عمر به نحوی ستودنی استوار نگاه داشته بود.

    ثمره ی این ترکیب تحسین برانگیز کارنامه ای است نه چندان پربرگ اما پربار.

او هر چه ساخت به دیدن می ارزید.

تقوایی با فیلم های مستند هوشمندانه اش، فیلم های سینمایی خوش ساخت و ظریفش، و سریال شاهکارش همواره در خاطر تاریخ هنر ایران خواهد ماند.

   توانایی های او متنوع و والا بود.

از کارگردانی و میزانسن و دکوپاژ استادانه، تا داستان نویسی و داستان گویی ویراسته و پیراسته، تا تدریس و تحلیل ژرف کاوانه.