پارادوکس مدیریت بحران؛ تناقضات داخلی ایران و همسویی ناخواسته با منافع استراتژیک اسراییل در پرونده هسته ای

در ساحت روابط بین الملل، همواره این خطر وجود دارد که بازیگران داخلی، در تلاطم کشمکش های ایدئولوژیک، دچار خطاهای محاسباتی شوند که منافع استراتژیک دشمنان را به طور ناخواسته تقویت کنند .

- در ساحت روابط بین الملل، همواره این خطر وجود دارد که بازیگران داخلی، در تلاطم کشمکش های ایدئولوژیک، دچار خطاهای محاسباتی شوند که منافع استراتژیک دشمنان را به طور ناخواسته تقویت کنند .

سرنوشت برنامه جامع اقدام مشترک یا همان برجام، گواه روشنی بر این مدعاست.

این توافق، که ثمره سال ها دیپلماسی پیچیده و سخت بود، نه به دلیل یک شکست فنی، بلکه به طور فزاینده ای به دلیل پارادوکس های رفتاری و تناقضات ساختاری درونی در ایران، رو به اضمحلال نهاد.

این یادداشت، با تکیه بر تحلیل های حقوقی، دیپلماتیک و استراتژیک، به بررسی این فرضیه محوری می پردازد: چگونه مواضع و اقدامات ضدبرجامی جریان های افراطی داخلی ایران، در عمل و به صورت ناخواسته، با منافع استراتژیک اسراییل و بنیامین نتانیاهو همسو شد و نهایتاً به فعال شدن مکانیسم ماشه، بازگشت تحریم های شورای امنیت سازمان ملل و تضعیف امنیت ملی ایران منجر گردید.

1.

تضاد گفتمانی در قبال برجام: از سند زور تا اجبار عمل جریان های افراطی داخلی ایران، از همان بدو شکل گیری مذاکرات هسته ای، برجام را هدف هجمه هایی سخت قرا