جستجوی زیبایی در میان مُردگان

جوئل پیتر ویتکین، مرز میان زیبایی و وحشت را نه تنها در هنر، که در زندگی خویش نیز شکست.

قاب هایش، همان قدر که جنون آمیزند، نیایشی هستند به نامریی ها و نادیده ها؛ - جوئل پیتر ویتکین، مرز میان زیبایی و وحشت را نه تنها در هنر، که در زندگی خویش نیز شکست.

قاب هایش، همان قدر که جنون آمیزند، نیایشی هستند به نامریی ها و نادیده ها؛ آیینی برای پذیرش، و دعوتی به نگاه کردن به جایی که دیگران بر آن چشم می بندند.

جوئل پیتر ویتکین با لنز دوربینش به جایی رفت که اغلب نگاه ها از آن می گریزند؛ او در قاب هایش، از اجساد و اندام های مثله شده، جهانی ساخت که در آن زیبایی در تاریکی می درخشد و مرگ، بدل به شاعرانه ترین سوژه هنر می شود.

به گزارش ایرنا، جوئل پیتر ویتکین (Joel-Peter Witkin) یکی از جنجالی ترین و تاثیرگذارترین عکاسان هنری معاصر به شمار می رود.

خوانش های معنوی و مذهبی و جهان پس ازمرگ، تاریخ هنر، توان یابان یا کوتاه قامتان موضوع آثار این هنرمند هستند و به ای ترتیب مرز میان اخلاق، مرگ و زیبایی در هم می ریزد.

در جهان عکاسی، جایی که بیشتر هنرمندان به دنبال ثبت زیبایی های رایج هستند، ویتکین راهی برگزید که از دل مرگ، نقص و تابوها عبور کند تا به مقصدی رسد که در آن جسد به پیکره ای مقدس بدل شود، زشتی به عنوان شکلی دیگر از زیبایی رخ نماید تا مرز میان جنون و ایمان،