چرا نقدهای فراستی باد هوا شده؟!

آنچه در نقد فیلم می گوید غباری از نوع آگاهی بر چشمان کمتر کسی می نشاند تا به تعبیر شاعر ناگزیر چشم هایش را بشوید و جورِ دیگر به سینما و زندگی نگاه کند!   - آنچه در نقد فیلم می گوید غباری از نوع آگاهی بر چشمان کمتر کسی می نشاند تا به تعبیر شاعر ناگزیر چشم هایش را بشوید و جورِ دیگر به سینما و زندگی نگاه کند!    عصر ایران؛ مهدی مالمیر-  واژه نقد کریتیک critic به معنای سخن سنج، نقاد و نکوهش گر در زبان فارسی ترجمه شده است.

اگر به ریشه شناسی واژه ها هم مختصر علاقه ای داشته باشیم ریشه آن در زبان یونانی به کلمه بحران هم می رسد.

 به عبارت بهتر نقاد کسی است که با سنجش گری بحرانی در عادت ها، ساختارهای به ظاهر دست نزدنیِ اجتماعی و نظایر اینها می آفریند.

پس شاید ادعای گزافی نباشد که که هر نقد و منتقدی بحران خیز و بحران ساز هم هست.

با این همه گویا برخی از منتقدان ما از واژه نقد به همان ریشه بحران چسبیده اند و سخن سنجی و کارشناسی را به بوته فراموشی سپرده اند! کاری که به نظر می رسد جناب مسعود فراستی منتقد سینما در پیش گرفته است و بحران سازی و سر و صدا را به جایِ نقد نظام نشانه شناسیکِ سینما برگزیده اند!نمونه نزدیک آن هم به شبه نقد ایشان به فیلم تازه اُکتای براهنی به نام پیر پسر است که بسیاری را انگشتِ حیرت به دهان باقی گذاشته است.