دیپلماسی ترمیمی در سایه رسانه ها: از بن بست های جنگ تا بازیابی حافظه جمعی

پس از آتش بس ایران و اسراییل در تابستان 1404، نه پایان نظامی، بلکه فصلی نو در منازعه روایت ها رقم خورد.

این مقاله به بررسی نقش بنیادین رسانه ها و شبکه های اجتماعی در تعیین فضای پساجنگ و چالش بازسازی اعتماد عمومی می پردازد.

- دیپلماسی ترمیمی در سایه رسانه ها: از بن بست های جنگ تا بازیابی حافظه جمعی پس از آتش بس ایران و اسراییل در تابستان 1404، نه پایان نظامی، بلکه فصلی نو در منازعه روایت ها رقم خورد.

این مقاله به بررسی نقش بنیادین رسانه ها و شبکه های اجتماعی در تعیین فضای پساجنگ و چالش بازسازی اعتماد عمومی می پردازد.

سعید کیاییتحلیلگر رسانه پس از انعقاد آتش بس ایران و اسراییل در تابستان 1404، نه صرفاً یک پایان نظامی، بلکه فصلی نو در منازعه روایت ها آغاز شد؛ فصلی که چارچوب آن را رسانه ها و شبکه های اجتماعی تعیین کردند، نه صرفاً سیاست مداران یا توافق نامه ها.

آنچه فضای پساجنگ را تعریف کرد، نه فقط میزان سکوت اسلحه ها بلکه میزان پویایی روایت هایی بود که در عرصه عمومی و حافظه جمعی ملت ها بازتاب یافت.

ریشه این پویایی را باید در نقش بنیادین رسانه ها در عصر بحران های هم زمان جست وجو کرد؛ رسانه هایی که به گفته رابرت انتمن، به همان میزان که می توانند عاملی برای صلح باشند، قابلیت آن را دارند تا بحران و بی اعتمادی را بازتولید کنند.