وقتی ناصرالدین شاه یک روستا را در اصفهان به دو روحانی بخشید (سند تاریخی)

این قریه، از خالصه جات بوده و ناصر الدین شاه در این فرمان می گوید که این اقدام را برای «ترویج امر زراعت و فلاحت» انجام داده است.

  طبعا مقصود این است که وجود این قریه های خالصه جات اگر دست دولت بماند، - وقتی ناصرالدین شاه یک روستا را در اصفهان به دو روحانی بخشید (سند تاریخی) این قریه، از خالصه جات بوده و ناصر الدین شاه در این فرمان می گوید که این اقدام را برای ترویج امر زراعت و فلاحت انجام داده است.

  طبعا مقصود این است که وجود این قریه های خالصه جات اگر دست دولت بماند، درآمدی نخواهد داشت، و بهتر است آنها را به صورت اربابی و ملکیت درآورد تا ارباب و مالکان با به کارگیری کشاورزان روی آن زراعت کرده و درآمدی نیز که اینجا تعبیر بالمناصفه برای تقسیم منافع آن بکار رفته، نصیب دولت شود.

رسول جعفریان در اینجا سند با ارزشی را از سال 1312 ق تقدیم خوانندگان عزیز می کنم که از نظر تاریخ زمینداری در ایران جالب است.

  بر اساس این سند، ناصر الدین شاه، روستایی به نام هرچگان را در منطقه فریدن به دو تن از روحانیون اصفهان، حاج آقا نورالله (اصفهانی) و محمد حسن نایب الصدر واگذار کرده است.

این قریه، از خالصه جات بوده و ناصر الدین شاه در این فرمان می گوید که این اقدام را برای ترویج امر زراعت و فلاحت انجام داده است.