روایتی از مقاومت دختران آبادان در زمان محاصره

منیژه دو بار مجروح شد، یک بار ترکش خورد به کتفش، یک بار هم خورد توی دستش.

حالا حساب کنید یک دختر سیزده ساله چه می کشد! باوجوداین، بازهم بچه ها توی شهر می ماندند.

- منیژه دو بار مجروح شد، یک بار ترکش خورد به کتفش، یک بار هم خورد توی دستش.

حالا حساب کنید یک دختر سیزده ساله چه می کشد! باوجوداین، بازهم بچه ها توی شهر می ماندند.

به گزارش ایسنا، با شروع جنگ تحمیلی و تجاوز رژیم بعثی صدام به خاک ایران، شهرها و مناطق مرزی شرق کشور، به ویژه مناطق جنوب شرقی و به طور اخص استان خوزستان و شهرهایی همچون آبادان و خرمشهر، هدف حمله سراسری متجاوزان بعثی قرار گرفت.

دراین بین، مقاومت و ایستادگی مردم مسلمان و میهن پرست این مناطق در برابر تجاوز دشمن در تاریخ سترگ این مرزوبوم ماندگار شد تا به عنوان الگو و سرمشقی برای نسل های آینده این کشور در برابر تجاوزات احتمالی باشد.

اما آنچه که در این میان بیش از همه چیز رخ می نماید، مقاومت و مجاهدت های زنان و دخترانی است که علی رغم سن کم و جثه ضعیف خود در پشت جبهه اما بافاصله ای کم از خط مقدم، علی رغم محاصره شهرشان حاضر به ترک خانه و کاشانه خود نشدند و به پشتیبانی از رزمندگان پرداختند.

فاطمه جوشی از جمله این رزمندگان خواهری است که از ابتدای محاصره آبادان تا شکست حصر آن با حضور در پشت جبهه و به ویژه پرستاری از رزم�