بزرگ ترین هدیه، خودِ زندگی است

اهدای عضو، یک تصمیم عمیق انسانی است که از دل و جان سرچشمه می گیرد؛ حرکتی پر از مهربانی که می تواند مرزهای زندگی و مرگ را محو کند.

این عمل نه تنها نجات بخش زندگی است، - ایسنا/آذربایجان شرقی اهدای عضو، یک تصمیم عمیق انسانی است که از دل و جان سرچشمه می گیرد؛ حرکتی پر از مهربانی که می تواند مرزهای زندگی و مرگ را محو کند.

این عمل نه تنها نجات بخش زندگی است، بلکه نشانه ای است از فداکاری و امید که در تاریک ترین لحظات، نوری برای کسی که در انتظار شفا و بازگشت به زندگی است، می شود.

گاهی یک تصمیم کوچک می تواند معجزه ای بزرگ رقم بزند.

اهدای عضو، تصمیمی است که از دل برمی آید و در دل دیگری می نشیند.

وقتی در استوری یکی از همکارانم دیدم که پدرش یکی از اهدا کنندگان عضو بوده، قلبم در میان احساسات مختلف گم شد.

در دلم حس عجیبی برای شنیدن جزییات آن لحظه های پر از درد و فداکاری شکل گرفت، اما در کنار آن، ترسی هم داشتم؛ ترس از این که با سوالاتی ساده، غم های عمیق و تازه ای را در دلش باز کنم.

نمی خواستم با کنجکاوی های خود، باری سنگین تر بر دوش کسی بگذارم که خود با شجاعت، در دل تاریکی ها، نوری به راه زندگی دیگران بخشیده بود.

صفر تاری زاده ، هنرمند 48 ساله از تبریز، صدای دلنواز موسیقی موغام بود؛ نوایی از جان که با هر ساز، روایتگر درد و عشق و زندگی می شد.