حوزه علمیه قم چگونه در سال 1301 بازتأسیس شد؟

 روحانیون شیعه که سال ها حلقه های علمی شان در نجف و کربلا استوار بود، به تدریج به این نتیجه رسیدند که وجود مرکزی مستقل و منسجم در قلب ایران نه تنها ضروری بلکه حیاتی است؛ -  روحانیون شیعه که سال ها حلقه های علمی شان در نجف و کربلا استوار بود، به تدریج به این نتیجه رسیدند که وجود مرکزی مستقل و منسجم در قلب ایران نه تنها ضروری بلکه حیاتی است؛ مرکزی که علاوه بر تضمین شیوه مندی آموزش های سنتی، پاسخگوی مسائل جدید فقهی، اجتماعی و حتی سیاسی نیز باشد.

در واپسین سال های حکومت قاجار، دولت مرکزی تضعیف شده و نفوذ بیگانگان در امور داخلی روزبه روز پررنگ تر می گشت.

در این دوران پرتلاطم، نهادهای سنتی و دینی که نقشی مؤثر در هدایت فکری جامعه داشتند، خود را در برابر چالش های نوظهوری می دیدند.

   روحانیون شیعه که سال ها حلقه های علمی شان در نجف و کربلا استوار بود، به تدریج به این نتیجه رسیدند که وجود مرکزی مستقل و منسجم در قلب ایران نه تنها ضروری بلکه حیاتی است؛ مرکزی که علاوه بر تضمین شیوه مندی آموزش های سنتی، پاسخگوی مسائل جدید فقهی، اجتماعی و حتی سیاسی نیز باشد.

  در چنین شرایطی، زمستان سال 1300، آیت الله عبدالکریم حائری یزدی، یکی از برجسته ترین مجتهدان و مدرسان حوزه علمیه نجف، به دعوت علمای برجسته قم چون شیخ محمدتقی بافقی و سیدمحمدتقی خوا�