پاسخ به نقد یادداشت «جنگ و امام»

در هر صورت رواست در بررسی موضوعات تاریخی جوانب امر، بافتار ماجرا و اسنادِ در زمانی بیش از خاطرات اشخاص آن هم وقتی سال ها بعد بیان شده است مد نظر قرار گیرد.

- جناب آقای لطفی در واکنش به تلاش کرده بودم نشان دهم حال و هوای غالب سیاستمداران و مقامات رسمی ایران حدفاصل پیروزی انقلاب تا آغاز جنگ، حال و هوایی انقلابی است و اظهاراتشان اگر خارج از بافت زمان در نظر گرفته شود، تحریک عراق به شروع جنگ تلقی می شود و البته مرحوم امام تقریبا آخرین شخصی است که چنین موضعی اتخاذ می کند.

در حالی که مطابق با فکت هایی که امروز دیگر قطعی فرض می شود، مشخصا عراق و شخص صدام تصمیم قطعی برای حمله به ایران را داشته است و این اظهارات چه از سوی دولت موقت، چه از سوی ریاست مجلس خبرگان (مقامات رسمی) و چه از سوی رهبر انقلاب، نمی تواند به عنوان سبب شروع جنگ در نظر گرفته شود.

در قسمتی از یادداشت بدون اینکه جمله نقل شده را در گیومه قرار دهم، اشاره کرده بودم که آیت الله منتظری نیز مانند دیگر مقامات وقت، در خطبه های نماز جمعه 11 آبان 1358 درحالی که ریاست مجلس خبرگان قانون اساسی را نیز بر عهده دارد، به صراحت بیان می کند که صدام همان شاه است و باید برود.

از سیاستمداران دیگر نیز عباراتی را نقل به مضمون و بدون قرار دادن در گیومه آورده ام که حال و هوایشان شبیه به همین موضع آ