گفتگو با عصمت احمدیان، مبارز و مادر دو شهید و یک جانباز حکایت شکرهای آب خورده و حلوایی که به رزمنده ها چسبید!

همکلامی مان با �عصمت احمدیان� متولد 1324، شیرزنی 66 ساله، به بهانه آزادسازی خرمشهر بود، اما بیان شیوا و رسای مادر شهیدان فرجوانی و جانباز نسرین فرجوانی ما را به سوی آنچه می خوانید کشاند.

- به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از جوان آنلاین"، او از سال های مجاهدتش گفت تا رسید به ولایت امام خامنه ای و حمایت از خون شهدا؛ همان بقیه الشهدایی که در کلام شهدا هم جاری است.

همه مجاهدت این شیرزن ما را به جملات و واگویه های شهید سیدمجتبی علمدار می رساند: یک روز به آقا عرض کردم: مولا جان! دوستان مان، همدمان شب های عشقمان، اکنون در دنیایند، بی آنها برما سخت می گذرد! آقا در حالی که اشک تمام محاسن شریفش را پر کرده بود، فرمود: آنها بقیه الشهدای مایند، به جلال خدا سوگند در سکرات الموت، ظلمت قبر، عذاب قبر، عذاب برزخ و در آن وا ویلای محشر تنهای شان نخواهم گذاشت! آنها در حساس ترین ایامی که نیاز به یاور داشتم لبیک وفا سردادند.

من به اکبرم گفته ام که بدون آنها به بهشت نیاید.

ابتدا از شهدایتان برایمان بگویید.

شهید اسماعیل فرجوانی هنگام اذان صبح 6 آبان 1341 متولد شد که بعد از 25 مرتبه مجروحیت در عملیات کربلای 4 در چهارم دی 1365 به شهادت رسید.

محل شهادت اسماعیل در جزیره ام الرصاص بود.

وقتی همرزمانش دیدند که حاج اسماعیل به شهادت رسیده پیکر ا�