چه قدر باید از مرگ پیروز ناراحت باشیم؟

مرگ «پیروز» موجی از ابراز احساسات را در مردم و کاربران شبکه های اجتماعی ایرانی برانگیخته است.

در این گزارش پای صحبت یکی از اعضای انجمن یوز ایرانی نشسته ایم تا از اهمیت این اتفاق بپرسیم.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس، خبرگزاری مهر نوشت: برای آشنایی با ماجرای پیروز باید به کمی عقب تر برگردیم.

با توجه به اینکه جمعیت یوزپلنگ ایرانی در شرایط خاصی قرار داشت، فعالان محیط زیست و کارشناسان سازمان حفاظت محیط زیست به این فکر کردند که یک جمعیت پشتیبان از یوزپلنگ ها در اسارت داشته باشیم.

راهی که کشورهای دیگر هم رفته اند و بعضاً از آن جواب گرفته اند.

نکته مهم هم این است که این پروژه قرار بود در کنار پروژه اصلی، یعنی حفاظت از جمعیت یوزها در طبیعت باشد و به هیچ وجه جایگزین آن نبود.

در این طرح بنا بود یوزهایی که به هر دلیلی از طبیعت جدا می شوند، مثل کوشکی ، دلبر ، ایران و جدیدتر آذر و توران در یک شرایط مناسب برای زادآوری نگهداری شوند.

پیروز و برادرهای پیروز خروجی های این پروژه بودند که متأسفانه دو قلاده از آنها در بدو تولد تلف شدند و پیروز هم بیشتر از ده ماه نتوانست دوام بیاورد.

این ها نیز نهایتاً باید وارد همین چرخه می شدند.