دعای عرفه، دعای چهل و هفتم صحیفه سجادیه

نهم ذی الحجّه، و عرفات نام موضعی است دوازده میلی مکّه که حاجّ روز عرفه در آنجا توقّف می نمایند، از ابن عبّاس نقل شده: حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ در خواب دید که فرزندش را سر می برد، - (2) اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ، رَبَّ الْأَرْبَابِ، وَ إِلَهَ کُلِّ مَأْلُوهٍ، وَ خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ، وَ وَارِثَ کُلِّ شَی‏ءٍ، لَیسَ کَمِثْلِهِ شَی‏ءٌ، وَ لَا یعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَی‏ءٍ، وَ هُوَ بِکُلِّ شَی‏ءٍ مُحِیطٌ، وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَی‏ءٍ رَقِیبٌ.

بار خدایا سپاس تنها برای تو است ای پدید آورنده آسمان‏ ها و زمین، ای دارای بی‏ نیازی و احسان کامل (یا ای سزاوار بزرگی و منزّه بودن از آنچه لایق به تو نیست) ای مالک و دارنده دارندگان (یا ای سید و مهتر مهتران) و ای خدا و پرستیده شده هر پرستیده ‏ای، و ای آفریننده هر آفریده ‏ای، و ای میراث برنده هر چیز (زیرا پس از نابود شدن خلق باقی است، و بازگشت هر چیز به سوی او است، و وارث کسی است که دارایی پس از فانی شدن دارنده به او رسد) چیزی مانند او نیست (زیرا اگر از آفریده او مانندی برایش می بود، مانند آفریده خود به آفریننده ‏ای نیازمند بود، جمله‏ لَیسَ کَمِثْلِه‏ شَیْ‏ءٌ؛ از قرآن کریم سوره شوری، آیه 11 اقتباس شده است) و علم