روایت جانباز انقلاب از نقش کلیدی «پرویز ثابتی» در شکنجه های ساواک/ حضور ثابتی در تجمع ضدانقلاب، لطف خدا بود

چند روز قبل، خانمی در میان بازدیدکنندگان موزه عبرت،از بدو ورود شروع به مغلطه و جوسازی کرد که:«چیزهایی که اینجا می بینید،همه اش را خودشان ساخته اند.

- گروه جامعه خبرگزاری فارس- مریم شریفی؛ از خاطرات شکنجه های 46سال قبل که می پرسم، خم می شود، کفش و جوراب از پا درمی آورد و در مقابل چشم های متعجب من، پایش را روی میز قرار می دهد و می گوید: با این پاهای آسیب دیده، هنوز هم شب ها نمی توانم بدون آرام بخش بخوابم.

آثار کابل هایی که ماموران ساواک در سال 1355 زدند، هنوز کف پایم وجود دارد و درد و سوزشش عذابم می دهد.

همین دیشب مجبور شدم با یک تیغ تیز، چند لایه پوست از کف پایم بردارم.

بی قراری این پا، خیلی اوقات، بی خوابم می کند.

از خواب که می پرم، در آن تاریکی نیمه شب، خیال می کنم هنوز هم در سلول انفرادی هستم.

من از خاطره می پرسم اما حاج محمد جهان بین ، زندانی سیاسی مبارزات انقلاب اسلامی، با وجود گذشت 46 سال، هنوز با وقایع زندان ساواک و تلخی شکنجه هایش زندگی می کند و همچنان از کابوس آن روزها و شب های سیاه، رنج می برد.

در مقابل آنهایی که این روزها با حمایت از پرویز ثابتی، شکنجه گر اعظم دوران پهلوی، کمر به تطهیر تشکیلات مخوف و روسیاه ساواک بسته اند، امثال محمد جهان بین، سندهای زنده ای هستند برای رسوایی ساواک و حامیانش.