ماجرای شهادت 2 فرمانده در 22 بهمن

امروز بیست و دوم بهمن ماه سالروز شهادت دو تن از فرماندهان است که هر کدام روایتی از گمنامی شهدا را روایت می کنند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، علی محمودوند تابستان سال 1361 همزمان با آغاز عملیات رمضان در 17 سالگی به جبهه رفت و کارش را در گردان تخریب لشکر 27 محمدرسول الله(ص) آغاز کرد.

در عملیات والفجر مقدماتی، همراه گردان حنظله به منطقه فکه رفت و از ناحیه دست مجروح شد.

در عملیات والفجر 8 برای همیشه پایش را از دست داد و با وجود 70 درصد جانبازی که شامل شیمیایی، موجی، قطع پا و 25 ساچمه در دست بود، باز هم از میهن دفاع کرد.

او در سال 1367 ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد.

علی به علت علاقه به جمهوری اسلامی به عضویت سپاه درآمد و توانست با تلاش بسیار مدرک دیپلم خود را دریافت کند.

محمودوند در سال 1371 بعد از شهادت سیدعلی موسوی به یاری گروه تفحص شتافت و هشت سال در میان خاک های تفتیده جنوب برای یافتن پیکر شهدا تلاش کرد، به طوری که دو مرتبه پای مصنوعی خود را بر اثر کار زیاد از دست داد.

شهادت فرمانده گروه تفحص لشکر 27 محمدرسول الله(ص) فرمانده گروه تفحص لشکر 27 محمدرسول الله(ص) سرانجام در تاریخ 1379/11/22 در منطقه فکه بر اثر انفجار مین به شهادت رسید.

علی در سن 36 سالگی پسرش عباس را که نابینا و فلج بود، به همراه دخترش نزد ما به یادگار گذاشت، پیکر این شهید بر اساس وصیتی که کرده بود