فرهنگ ، سکانس آخر

خیابان مدیر سینما مقابل درب کرکره ای، به انتظار عکاس و خبرنگار قدم می زند و گهگاه به کرکره و تابلوی خالی سر در سینما نگاهی می اندازد و دوباره چشمش را به سنگفرش مقابل سینما می دوزد.

- عکاس و خبرنگار را می بیند، سری تکان می دهد و با اشاره آن دو نفر، دست به جیب می برد.

ریموت کرکره برقی ورودی سینما را از جیب بیرون می آورد و دکمه را فشار می دهد.

عکاس بلافاصله سه پایه را درست در مقابل کرکره که به آرامی در حال بالا رفتن است قرار می دهد و دکمه ضبط دوربین را می زند.

کرکره که کاملا بالا می رود، مدیر سینما به سمت در ورودی می رود، کلید می اندازد و با کمی فشار، درب شیشه ای فلزی خاک گرفته سینما باز می شود و به دنبال او خبرنگار هم وارد می شود.

روز – داخلی - سینما با وجود اینکه حوالی ظهر است، اما داخل سینما تاریک و همه جا خاک گرفته است، طوری که حتی اگر آهسته هم قدم برداری از روی زمین خاک بلند می شود.

مانند روزهای اوج سینما، صندلی مسئول دریافت بلیط، همچنان پشت در ورودی است، اما به حدی خاک گرفته که حتی رنگ و جنس پارچه نشمین آن مشخص نیست.

در سالن ورودی سینما یا همان سالن انتظار، ابزار ساخت و ساز، آجر، سیمان و انواع و اقسام نخاله های ساختمانی دیده می شود.