ماجراجویی خانوادگی در ارتفاع 3 هزار متری

این آخر هفته به یاد برف و برف بازی های گذشته، خانوادگی عزم رفتن به ارتفاعات توچال را کردیم، اما نه باپای پیاده که با تله کابین، این دست ساخت دوست داشتنی بشر.

- گروه زندگی- سمیه دهقان زاده: اولین ماه آخرین فصل سال هم این آخر هفته تمام می شود.

چند وقتی است تهران یکی در میان سفید پوش است.

یاد بچگی خودم و برادرهایم می افتم، هر وقت برف می آمد مامان لباس های گرم مان را تنمان می کرد.

هویج و شال گردن و چند دکمه  پر شالش بود.

با هم می رفتیم توی حیاط، برف ها را روی زمین قل می دادیم و از گلوله های کوچک، گلوله های بزرگتر می ساختیم.

مامان با خوش سلیقگی دکمه ها را جای چشم ها و دکمه های لباس نامریی آدم برفی می گذاشت.

هویج جای دماغ آدم برفی جاخوش می کرد و در آخر نوبتی یک نفرمان شالگردن دور گردن آدم برفی می بست که مبادا سرما بخورد! چه دنیایی بود دنیای بچگی.

بعدش منتظر می ماندیم بابا پارو به دست برف روبی پشت بام را شروع کند و ما هم پشت بندش کمکش کنیم ولی بیشتر بازی مان می گرفت تا کمک کردنمان.

در این فکرهایم که بابا می گوید: بچه ها اگه این آخر هفته برنامه ای ندارید، بیاین دورهمی بریم یه طرفی.

یه جایی که هم هواش خوب باشه، هم مادرتون دوست داشته باشه.