پناه بردن گورخواب ها به کانال آب

کانال آب پناه برده اند.

نبودشان در گورستان و در جوار همسایگانی بی آزار که در خواب ابدی هستند، امنیتی برای رفت و آمد مردم به گورستان به وجود آورده، - به گزارش  تابناک به نقل از روزنامه اعتماد، دم دمای غروب است و هوا خیلی سرد، صدای اذان از رادیوی اتاقک نگهبانی، از آن سوی دیوار بلند و کرم رنگ آرامستان، راه خود را تا میان کوچه نه چندان پهن جنت پیدا می کند.

انتهای کوچه پیدا نیست اما یک نفر از همان دور می آید نورانی، نزدیک که می شود مردی است کوتاه قامت، حدودا شصت ساله با یک خورجین سیاه بر دوش، دست راستش را حایل خورجین کرده که نیفتد هر چند قدم که راه می رود شانه اش را بالاتر می دهد و با همان دست، کلاه بافتنی و قهوه ای رنگش را از روی ابروها به سمت پیشانی هل می دهد.

چیزی شبیه به زغال گردان اما کمی بزرگ تر با یک سیم بلند در دست چپش است، داخلش چوب است و آتش، همان آتشی که در این هوای گرگ و میش و سرد، از دور او را نورانی کرده بود، حالا نزدیک تر رسیده، کت بلند و مندرسی بر تن دارد که حداقل سه سایز به او بزرگ است و تا سر زانویش را پوشانده، خورجین را از دوش بر می دارد، به مقصد رسیده، روبه روی بهشت فاطمه، با فاصله ای حدود سه متر از درب سبز ورودی آرامستان، مهیای نشستن می شود، بساطش را پهن می کند، چند بسته شکلات و چند برگه دعا، کمی دیر رسیده است مردمی �