سرنوشت گورخوابان قبرستان نصیرآباد چه شد؟

یک زن میانسال هم به فاصله دو تا قبر آن طرف تر ایستاده، چادرش را روی سرش کمی جابه جا می کند، حرف رضا را پی می گیرد و می گوید: «بله الان امنیت اینجا خیلی خوب شده، - یک زن میانسال هم به فاصله دو تا قبر آن طرف تر ایستاده، چادرش را روی سرش کمی جابه جا می کند، حرف رضا را پی می گیرد و می گوید: بله الان امنیت اینجا خیلی خوب شده، هرچند با اون گزارشی که اون سال نوشتند اسم شهر ما بد شد اما خب خیالمون بابت رفت و آمد به قبرستون راحت تره.

روزنامه اعتماد نوشت: کارتن خواب ها و معتادهایی که جایی برای ماندن ندارند از گورستان رانده شده و به کانال آب پناه برده اند.

نبودشان در گورستان و در جوار همسایگانی بی آزار که در خواب ابدی هستند، امنیتی برای رفت و آمد مردم به گورستان به وجود آورده، امنیتی به قیمت شاید گزاف.

  دم دمای غروب است و هوا خیلی سرد، صدای اذان از رادیوی اتاقک نگهبانی، از آن سوی دیوار بلند و کرم رنگ آرامستان، راه خود را تا میان کوچه نه چندان پهن جنت پیدا می کند.

انتهای کوچه پیدا نیست اما یک نفر از همان دور می آید نورانی، نزدیک که می شود مردی است کوتاه قامت، حدودا شصت ساله با یک خورجین سیاه بر دوش، دست راستش را حایل خورجین کرده که نیفتد هر چند قدم که راه می رود شانه اش را بالاتر می دهد و با همان دست، کلاه بافتنی و قهوه ای رنگش را از روی ابروها �