زندگی سخت بیماران مبتلا به جذام در آسایشگاه «بابا باغی»

آسایشگاه «بابا باغی»، ویژه بیماران جذامی، بیش از 90 سال قبل در روستایی به همین نام در زمینی به وسعت 75 هکتار در بخش شمالی تبریز برای زندگی دور از جامعه و هم نوعان احداث و تجهیز شد تا پناهگاه امنی برای آن دسته از بیماران باشد که جامعه به دلیل ناآگاهی از آنها رویگردان بود.

- زندگی بیماران جذامی ساکن در آسایشگاه بابا باغی تبریز طی سال های مدید، این افراد را در معرض امراض روحی و روانی قرار داده و قطع ارتباط با جامعه و فضای بیرون از آسایشگاه، آنها را به فراموش شده های خسته اجتماع تبدیل کرده است.

ایرنا نوشت: آسایشگاه بابا باغی ، ویژه بیماران جذامی، بیش از 90 سال قبل در روستایی به همین نام در زمینی به وسعت 75 هکتار در بخش شمالی تبریز برای زندگی دور از جامعه و هم نوعان احداث و تجهیز شد تا پناهگاه امنی برای آن دسته از بیماران باشد که جامعه به دلیل ناآگاهی از آنها رویگردان بود.

امروز جای جای این آسایشگاه در سینه پردرد خود حکایت های فراوان از بیمارانی دارد که از بد روزگار و به دلیل محرومیت های اقتصادی و اجتماعی دهه های 1320 و 1330 شمسی به مدت چندین دهه عمر خود را به دور از اجتماع و بر فراز ارتفاعات سپری کرده اند.

ساکنان این مرکز درمانی و تحقیقاتی فراموش شده، دردهای ناگفته زیادی را با خود به گور برده و می برند که همه نشان دهنده بی توجهی ها، فرا