انتقال آب از خلیج فارس به فلات مرکزی؛ آری یا خیر؟

ایران از جمله کشورهایی است که علی رغم داشتن سواحل بسیار طولانی و دسترسی به آب های آزاد ، آنگونه که باید و شاید نتوانسته است در طول دهه های گذشته از ظرفیت های دریایی در حوزه شیرین سازی آب دریا و بهره برداری از آن موفق باشد.

گواه این مهم عدم استقرار کلانشهرهای کشور و کانون های جمعیتی در سواحل جنوب کشور و نیز عقب ماندگی تاریخی در میزان شیرین سازی آب دریا و بهره برداری از آن برای مصارف صنعتی، کشاورزی، شرب و سایر مصارف عمومی در قیاس با کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس است.

در حالی که هم اکنون کشورهای عربی خلیج فارس در مجموع و به صورت روزانه بیش از 24 میلیون مترمکعب از آب خلیج فارس را شیرین سازی و مورد بهره برداری قرار می دهند، میزان برداشت و بهره برداری ایران از آب های خلیج فارس و دریای عمان با اجرای فاز دوم انتقال آب به 200 میلیون متر مکعب در سال خواهد رسید.

یعنی روزانه حدود 550هزار متر مکعب،در این میان کاهش نزولات جوی در سال و دهه های گذشته، در کنار پدیده نوظهور تغییر اقلیم و بحران شدید آب در بسیاری از مناطق کشور به ویژه استان های واقع در فلات مرکزی، مدیران اجرایی را به این فکر انداخت که با بهره برداری حداکثری از ظرفیت های موجود نسبت به جبران این عقب ماندگی اقدام کرده و بخشی از نیاز آبی کشور در فلات مرکزی را از طریق شیرین سازی و انتقال