موسیقی ایرانی مانند آبِ روان گذرگاه ها را پشت سر می گذارد

میدیا فرج نژاد در راستای صحبت درباره مخاطب شناسی موسیقی باکلام و بی کلام و آسیب شناسی پرمخاطب بودن موسیقی باکلام نسبت به موسیقی بی کلام، این نکته را بیان می کند که دانش موسیقی صرفا دانستن نکات تخصصی نیست بلکه آهنگساز باید موسیقی اقوام، - شعر، ادبیات، تلفیق شعر و موسیقی، زبان شناسی و جامعه شناسی بداند.

از نگاه او نمونه یک آهنگساز موفق در این حوزه، آهنگساز بزرگی همچون پرویز مشکاتیان است که علاوه بر تسلط خود بر موسیقی ایرانی، به همان میزان هم می توان او را یک ادیب دانست.

طی دو گفت وگوی پیشین ایسنا با پدرام درخشانی درباره بحث مخاطب شناسی موسیقی باکلام و بی کلام و آسیب شناسی پرمخاطب بودن موسیقی باکلام نسبت به موسیقی بی کلام، این بار تصمیم گرفتیم گپ و گفتی با میدیا فرج نژاد ـ آهنگساز و نوازنده تار ـ داشته باشیم.

در ابتدا از او سوال می کنیم که چرا ترجیح مخاطبان موسیقی در ایران بر موسیقی باکلام است؟ پاسخ می دهد: اساسا موسیقی باکلام موسیقی پرمخاطب تری است، دلیلش هم ساده است؛ چون کلام روشی است که بشر با آن ارتباط برقرار می کند.

زمانی که کلام و کلمه به موسیقی اضافه می شود، موسیقی ارتباط ساده تری با مخاطب برقرار می کند و همین موجب می شود که بشر سریع تر موضوع را دریابد.