لطفا به فرستنده دست بزنید!

در فضایی که آدم ها به اندازه سواد و هوش شان اجازه صحبت کردن و تاثیرگذاری داشته باشند، این مجانین که حتی گاهی عقده گشایی هایشان از بیماری های روانی را به حساب مبارزه سیاسی می گذارند، - به گزارش تابناک به نقل از روزنامه فرهیختگان، وقتی با جامعه ای مواجه باشیم که از لحاظ ایده و گفتمان دوقطبی شده، انگار مثل کسی که می خواهد با کایت پرواز کند، لب صخره ای مرتفع ایستاده ایم.

یا پرش ما موفق است و پرواز شیرینی می کنیم و اوج می گیریم یا به ته دره سقوط خواهیم کرد.

بله دوقطبی شدن که همه بیشتر به احتمال سقوط در آن فکر می کنند، ممکن است برعکس، یک پرواز شیرین را هم در پی بیاورد.

اینها به هیچ وجه تصادفی ایجاد نمی شود.

اینکه سقوط کنیم یا اوج بگیریم، به نوع محاسبات و رفتار ما مربوط است.

این دو قطب اجتماعی که ایجاد شده اند، می توانند همچنان بیشتر از هم فاصله بگیرند و شکاف را به حد اعلا برسانند و نیز می توانند با هم پیوند بخورند و به سنتز سازنده و مفیدی برسند.

برای اینکه قطب های به ظاهر ناهمگون جامعه ما پیوند بخورد و سنتزی را ایجاد کند، احتیاج به گفت وگویی مزمن و صبورانه است.

هر دو طرف باید بپذیرند که از بعضی مواضع شان کوتاه بیایند و به تعاملی با ایده های مقابل برسند و مشترکات شان را نگه دارند و با قدرت حمایت کنند.