یک سوزن به خود می زند و یک جوالدوز به روزگار

پالان دوزی از شغل های پر رونق قدیم و کار جوالدوزها بود که چون به حمل و نقل آدمیان و بار و بندیل آنها مربوط می شد، بازار خوبی هم داشت.

- امروزه هم در نواحی کوهستانی، مناطق بدون جاده و باغ ها و صحراها هنوز هم مشتریان خاص خود را دارد اما این هنر کاربردی را در سالیان آتی فقط در موزه ها می توان دید.

وقتی از مسجد داروغه و حمام خان سنندج رد می شوی، به ضلع شمالی بازار و یک میدانچه می رسی، جایی که می توان جای پای جوالدوزها را دنبال کرد که این مکان در قدیم به میدان چهارپا فروشان معروف بود.

حال اما با تغییر شغل ها، مغازه ها هم بیشتر به سمساری، کهنه فروشی و البته غذاخوری تبدیل شده اند.

با آدرس هایی که دارم، ردپای جوالدوز قدیمی را می یابم و با کمی جستجو، مغازه یکی از دوستانش که بعدازظهرها برای صرف چای به آنجا می رود را پیدا کردم و توانستم کاک صادق، جوالدوز کهنسال سنندجی را ببینم و پای صحبت هایش بنشینم.

کاک صادق که دیگر این روزها دستش به کار نبود، محل کاری هم نداشت که من را به آنجا دعوت کند تا از نزدیک حرفه پالان دوزی و جوالدوزی را ببینم.

وی حدود 70 سال سن دارد و هنوز هم بعد از سال ها بیکاری، دست های او، پینه بسته و جای سوزن و چاقو در آنها آشکار است.