ترانه هایی معروف با شاعری غریب

«ترانه سراها در غربت زندگی می کنند، در غربت ترانه می گویند و در غربت بدرود حیات می گویند.

» این ها را اهورا ایمان می گوید برای کوچ غریبانه محمدعلی شیرازی.

- ترانه سراها در غربت زندگی می کنند، در غربت ترانه می گویند و در غربت بدرود حیات می گویند.

این ها را اهورا ایمان می گوید برای کوچ غریبانه محمدعلی شیرازی.

البته مصداقش فقط ترانه سراها نیستند، شاعران هم همین طورند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، شاعران و ترانه سراها بیش از چهره های فرهنگی و هنری برای مردم خاطره ساخته اند؛ هنگامه خوشحالی و سرمستی، عاشقی و غم هجران یار، اندوه و قصه و حتی عصبانت از اوضاع اجتماعی، این شعرها و ترانه ها هستند که به داد مردم می رسند و گاه آن ها را مهلکه می رهانند.

به قولی، شعر است که زبان مشترک مردم ایران در نسل های مختلف است اما هنگامه کوچ شاعران از دنیای فانی به دنیای باقی که فرا می رسد، غریب می شوند؛ گو این که ما نبودیم که با شعرهایشان به ساعت ها و روزهایمان حیات داده ایم، هنگام پیاده روی هایمان در برگریزان خزان شعرهاشان را زمزمه کرده ایم یا شب را به روز رسانده ایم.

خاکسپاری شاعران معمولا با حضور اندک دوستان شاعر و بدون حضور مردم برگزار می شود.

چندی پیشمراسم وداع با محمدعلی شیرازی ، ترانه سرا و شاعر هم با خاطرات فراوانی که برای مردم به واسطه ترانه هایی چون سلط�