تصور رفتنی بودن نظام!

فکر می کنم در یک نقطه عطف قرار داریم.

قصد جمع بندی یا پیش بینی وضعیت را ندارم چون همه آموخته ایم در شرایطی چنین پیچیده باید عمیقاً محتاط بود.

- خبرگزاری فارس ـ یادداشت ـ مهدی محمدی: فکر می کنم در یک نقطه عطف قرار داریم.

قصد جمع بندی یا پیش بینی وضعیت را ندارم چون همه آموخته ایم در شرایطی چنین پیچیده باید عمیقاً محتاط بود.

اما تقریباً پیداست که آشوب های 1401 در فاز پایان قرار دارد.

پروژه قبلی شکست خورده و پروژه جدید به سادگی قابل تعریف نیست.

داستان اینگونه شروع شد: ممکن، سریع و آسان جلوه دادن براندازی برای اقلیتی از جامعه که قرار بود در حباب شبکه، خود را اکثریت فرض کند.

هدف این بود که یک آشوب چند صد هزار نفری سراسری شکل بگیرد.

برای رسیدن به این هدف، ابزار خلاقانه ای ایجاد شد: ایجاد تصور رفتنی بودن نظام.

یک بازی از دید من هوشمندانه و پر از ظرافت و پیچیدگی داخلی و خارجی راه افتاد برای باوراندن این امر به بخشی از جامعه ایران که کار تمام و جمهوری اسلامی در حال رفتن است.

فرض بنیادین پروژه این بود: اگر این باور برای اقلیتی از جامعه ایجاد شود که نظام در حال رفتن است، آشوب بزرگ شکل خواهد گرفت.

مقام امنیتی گفته بود: سیستم ها وقتی می روند که به نظر برسد دارند می روند! حالا یکبار دیگر آنچه را که دیده اید مرور کنید.