کوهی از آرامش بر بلندای شیخانبر

هرجای این سرزمین سبز را خواستم که زیر و رو کنم تا شاید به محلی امن برسم.

در این گذار از ذهن خسته ام به مکانی برای رهایی به کوهستانی رسیدم که مقبره ای سبزپوش در میانه جنگلی سبز خودنمایی می کرد.

- خبرگزاری فارس-رشت، فاطمه احمدی؛ داشتم به معنای واقعی واژه مأمن فکر می کردم، جایی، هوایی، حالی و صفایی که در آن من باشم و من، به دور از هیاهو و تشویش، فرار از روزمرگی و احساسی پر از آرامش و رهایی، جایی که نه صدای بوق های مکرر بیاید، نه صدای فریادی خشمگین و نه صدای خشم و هیاهوی دروغین .

می خواستم از این روزها فرار کنم، برسم به ارامشی بی انتها، اما افسوس که از زمان نمی توان گریخت که زمان تو را گیر می اندازد .

خواستم اسیر زمان نباشم و بنده ناهنجاری ها، خواستم رها باشم و تأمل کنم در این روزها .

پس به راه افتادم .

هرجای این سرزمین سبز را خواستم که زیر و رو کنم تا شاید به محلی امن برسم.

در این گذار از ذهن خسته ام به مکانی برای رهایی به کوهستانی رسیدم که مقبره ای سبزپوش در میانه جنگلی سبز خودنمایی می کرد، راه اندکی سخت بود و پلکانی از سنگ های استوار کمکی برای بالا رفتن از این مسیر صعب شده بود، بسیاری برای کوهنوری این مسیر را برگزیده بودند و به سمت راست متمایل شده و مسیر جنگل را در پیش می گرفتند.