شعر بیژن الهی از محاق درآمده ؟

محمد آزرم با بیان این که شعر بیژن الهی از محاق درآمده، می گوید: شعر بیژن الهی در دوره ای پدید آمد که زمانه شعر متعهد بود و شعرهای او شعری صرفا تزیینی تلقی می شد و سال هاست شعر متعهد در همه نحله ها از شعر تهی شده و شعر الهی و دیگران شاعران شعر دیگر، - از محاق خارج شده است.

در یادداشت این نویسنده و منتقد ادبی درباره شعر بیژن الهی و اقبال به آن که در اختیار ایسنا، قرار داده است می خوانیم: بیژن الهی شاعر فرم سازی با لحن زبان و تصویرهای زبانی ست و در مرتبه ای فراتر، شاعر شعرهای بسیاری که وعده خواندنش داده شد اما هرگز نوشته نشد، چرا که شاعر از آستانه گذشت.

الهی در پایان دهه چهل و مقارن با انتشار بیانیه شعر حجم ، عبارت مشهوری دارد که می تواند در تاویل مفهوم عرفان راهگشا باشد: حرکت ما عرفانی در شعر است.

ما در شعر عرفان می کنیم.

بدیهی ست عرفان در این عبارت صرفا نمی تواند تعبیری باشد که به اختصار توضیح داده شد.

اگر به شعر از افق آغاز کرده نگاه کنیم، درمی یابیم که زبان شعر و چگونگی بیان آن که پدیدآورنده فرم شعر هم هست، خود آن عرفان است که الهی از آن حرف زده و اشاره ای که در این شعر به سدره المنتها می شود هم به خاطر معناهای متکثری که دارد، در ساختن فرمی که شهودی زبانی ست نقش موثری ایفا می کند: آخر باد را یکی/ (مادری انگار) بر سرم/ می ایستاند