بسیجیانی که کسب و کارشان محبت است و خدمت/ از تعمیر رایگان اسباب خانه تا هزار و یک کار دیگر

خبرگزاری فارس- همدان، سولماز عنایتی: کنار دیوار فروریخته و در زنگار گرفته خانه بی بی قرار داشتیم.

بی بی برایم یک اسم بود و تجسم خیال، از همان مادربزرگ های خمیده و گوژپشت با یک لب نه! هزار لب خنده و امیدواری که از سر و صورت چین خورده اش می ریخت.

صورت بی بی در خیالم طوماری بود از چین و چروک های سال های سخت و پرزحمت و صدالبته بی کسی، طوماری که اگر پای درد دلش بنشینی می شود قصه هزار و یک شب.

هنوز بغل به بغل دیوار نم خورده بودم و در فکر قصه هزار و یک شب که همان در زنگار گرفته باز شد و خیالم برآورده شد.

بی بی با صورتی از جنس نور، دامنی با عطر یاس و کمر تا شده زیر خلواری از مشکلات، بی آنکه سوال و جوابی کند پذیرای من شد؛ آخر بضاعتش سینی رنگ و رو رفته و غُر شده بود و چند حبه قند خاک گرفته و چای سر رفته از استکان کمر باریک سال های دور.

سفره بضاعتش را روبرویم باز کرد و شانه به شانه ام نشست، پهلوی راستم هرم گرمای علاءالدین را داشتم و سمت چپم نبض به شماره افتاده بی بی که از میان پوست چین و واچین و ورقی از گوشت خوب به گوشم می رسید.

تا خواستم لب باز کنم و حرفی بزنم و سکوت چشمانش را بشکنم، چشمم به سقف فروریخته کنج اتاق سه در چهار افتاد و قابلمه روحی که درست زیر سقف صدتکه شده جشن باران می گرفت، راستش هنوز غم زندگی زیر باران گاه و بی گاه را هضم نکرده بود