جانم فدای ایران

ایران از آغاز چندصدایی و متکثر بوده است.

تاریخ و جغرافیا و فرهنگ این سرزمین مینویی از روز آغاز پادشاهی کورش بر این پایه گذاشته شد ولی این همه تنوّع و تکثّر در پایان به وحدت و همدلی و همداستانی می رسید و روی از تندی و خشونت برمی تافت و راه سخنوری و دانایی را می پیمود.

- به گزارش ایسنا، در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشته احمد مسجدجامعی آمده است: شاید درباره بلوچ های ایران شهر، ساکنان زاهدان، چابهار یا چهاربهار، سراوان و خاش می باید زودتر از اینها می گفتیم و می نوشتیم و کسانی که در اوج جفا و نامهربانی ها باز هم از شعار تاریخی خود دست برنداشته اند: جانم فدای ایران! البته به مناسبت چهارصدمین سالگرد آزادسازی جزایر خلیج فارس از چنگال متصرفان و استعمارگران غربی در دوره پادشاهی عباس یکم صفوی یادداشتی نوشته بودم و در آن درباره پهلوان و دریاسالار اسطوره ای بلوچ همل سخن گفتم که چگونه با دست خالی و کمترین امکانات در برابر دشمن تا دندان مسلح به اسلحه آتشین، با کمک مردم در خشکی و ساحل و دریا ایستاد و با اشرافی که بر راه های دریایی خلیج فارس داشت آنها را گمراه می کرد و در تنگنا قرار می داد و این آب و خاک را از تجاوز آنها مصون می داشت.