سعی کنیم قصه آدم هایی که شبیه ما نیستند را بشنویم

در روزهایی که حرف ها و کنش های سیاسی جزء جداناپذیری از زیست اجتماعی ما شده است، وقت هایی که مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جامعه ما را به شدت تحت تاثیر قرار داده، - عصبانی مان می کند، فریاد می کشیم و ناامید هستیم، حواسمان هست این گرفتاری ها و مشغله ها با کودکانی که ما پدر یا مادر آنها هستیم چه می کند؟.

وقتی برای پیگیری اخبار مدام گوشی به دست هستیم و منتظریم فیلترشکن ها وصل شود تا آخرین تصاویر و ویدئوهایی که منتشر شده را نگاه کنیم، شاید کمتر به این فکر کنیم که اگر کودکی در کنار ماست، با فرض ندیدن، حتی شنیدن صداهایی که از این ویدئوها پخش می شود چطور احساس ناامنی و ترس در او شکل می گیرد و در بلندمدت تبعات جبران ناپذیری برایش به همراه می آورد.

در میان بحث های سیاسی که این روزها نقل دورهمی های خانوادگی و دوستانه مان شده است، وقتی در حال گرو کشی بین این و آن هستیم، وقتی مدام سرمان در گوشی است یا شبکه های تلویزیون را عقب و جلو می کنیم، چه قدر به بچه ها فکر می کنیم؟ وقتی خبری یا اتفاقی در جامعه حال روحی ما را به شدت تحت تاثیر خود قرار می دهد آیا به این فکر می کنیم که این شرایط کودک ما را با چه حالی مواجه می کند؟ آیا درست است که می گویند کودکان از مسائل سیاسی چیزی سر در نمی آورند؟ آیا سردرنیاوردن آنها از اتفاقات اخیری که در کشور افتاد ب