یار مهربان، در آستانه باد و باران

آرام بوده و همیشه همراه؛ مهربان و همواره کارا.

با این وجود بی مهری کم ندیده و مهجوریت کم نداشته است.

- خبرگزاری فارس- فرینوش اکبرزاده: یار مهربان خطابش می کنیم، اما گذر زمان رفته رفته حضورش را در روزگارمان کمرنگ کرده؛ خانه اش در خانه هایمان کوچکتر شده و علاقه به ورق زدن جان ِ کاغذی اش کمتر و کمتر.

دور نیست روزهایی که کتاب، نه به عنوان یک مهمان که در جایگاه عضوی مهربان و پندآموز در خانه مردم شهرمان حضور داشت.

از آن زمان تاکنون، سال های زیادی نگذشته اما سیر تغییراتی که در نوع زندگی هریک از ما رخ داده، به تندبادی می ماند سهمگین که ریشه های دیروز را یکجا از بیخ و بن برکنده و به گذشته های تاریخ سپرده است.

یکی از نخستین چیزهایی که با این تندباد گذر زمان نمود پیدا کرد، ناپدید شدن کتابخانه های چوبی و فلزی گوناگونی بود که تا مدت ها جایشان بر صدر مجالس بود و کتاب هایی که جز عزت نمی دیدند و با احترام و اشتیاق دست به دست می شدند.

هرچند امروز از سر چشم و هم چشمی هم که شده باشد و از روی شوق فرهنگی دیده شدن هم باشد، باز پای کتاب ها و کتابخانه ها به خانه هایی باز شده؛ اما این کتاب ها که رنگ جلدشان با دکور خانه ها هماهنگ می شود، در جایگاه آموزنده ای بی ریا چندان چنگی به دل نمی زند.