پدر موشکی ایران چگونه جاودانه شد؟/ غیرممکن ها با اعتماد بی چون و چرای «حاج حسن» به جوانان ممکن شد

خبرگزاری فارس چهارمحال و بختیاری؛ نرجس سادات موسوی خسته راه بود و باید به رسم مهمان نوازی فرصت استراحت می دادیم اما بی مقدمه پرسیدم آقای ناظم نیا از 21 آبان 90 برایمان بگویید، مردمک چشمانش دو دو می زد، از گفته خودم پشیمان شدم.

با نگاه خیره به رومیزی قلم کاری و صدایی که انگار از ته چاه در می آمد گفت: به یکباره زمین و زمان زیرورو شد تمام آسمان پر از دود و تکه های سوخت بود.

پرتقال در دستم پر از خون شده بود، خشکم زده بود تا چند دقیقه نمی توانستم تکان بخورم تا اینکه با صدای فریاد یکی از بچه ها به خودم آمدم و از درب سالن غذاخوری بیرون رفتم.

باران دست و پا اولین قدم را که برداشتم چیزی زیر پایم حس کردم.

باورش برایم سخت بود تکه ای از دست یکی از همکاران با لباس کار.

موج انفجار بدن ها را تکه تکه کرده بود و باران دست و پا در هوا پخش بود، نمی توانستم نفس بکشم اصلا مغزم اتصالی کرده بود و هیچ چیز نمی فهمیدم تا دم سوله رفتم، از داخل صدای آه و ناله و کمک می آمد برگشتم و کمک کردیم تا پایش از زیر آهن پاره ها خارج شود؛ زبان در دهانم نمی چرخید، متوجه شدم حجم زیادی از خون در دهانم لخته شده و زبانم بین لخته های خون گیر کرده، راه می رفتم و گریه می کردم بدن هایی را می دیدم که پاره پاره شده و چیز زیادی از آن ها باقی نمانده بود.