رازداری پزشکی

مطابق بند هفتم منشور حقوق بیمار در ایران بیمار حق دارد از رازداری پزشک و دیگر اعضای تیم معالج برخوردار باشد.

رعایت اصل رازداری احترام به حریم خصوصی بیماران و رعایت اصل اتونومی که همان احترام به خودآیینی بیمار است را در پی دارد.

- به گزارش ایسنا، روزنامه همشهری نوشت: اصل رازداری پزشکی و حریم خصوصی بیماران یکی از مهم ترین وظایف اخلاقی در حیطه پزشکی است و سابقه ای دیرینه در دنیای پزشکی دارد.

در بیان علت و فلسفه آن هم می توان از احترام به اتونومی بیمار (پزشکان، پس از قرار دادن اطلاعات لازم در اختیار بیمار از طریق جلب مشارکت او، درباره نحوه درمان یا عدم درمان او تصمیم می گیرند) و نیز جلوگیری از آسیب رساندن به رابطه ای که موضوع آن اعتماد است، اشاره کرد.

در اکثر کدهای اخلاقی انجمن ها و تشکل های حرفه ای پزشکی هم بر مسئله حریم خصوصی و رازداری تأکید فراوان شده و حتی در برخی از کشورها در این مورد قوانینی نیز وضع شده است.

البته لزوم رازداری، یک امر مطلق نیست و ممکن است شرایطی پیش آید که پزشک ناگزیر به نقض رازداری شود، اما سؤالی که در این باره مطرح می شود این است که اگر پزشک در ارتقای عملیات پزشکی متوجه ارتکاب جرم یا جرائمی از ناحیه بیمار شود، تکلیفش چیست؟ ماده 648 قانون مجازات اسلامی در مواردی نقض رازداری را در موارد قانونی مجاز می کند.