چطور یک کشور را بفروشیم

اشتیاق دولت ها به مشاورانی مثل شرکت اینستید روزبه روز بیشتر می شود.

این سؤال که چه چیزی یک ملت را ملت می کند همواره مطرح بوده و گریزی از آن نیست.

- لیپتسک، شهری با نیم میلیون نفر جمعیت که تا چشم کار می کند با زمین های کشاورزی احاطه شده است، مکانی عبوس و بی روح است.

مجتمع های آپارتمانیِ بازمانده از دوران شوروی کثیف و پوسته پوسته شده اند و برج های جدیدتر به سبک عمومی اربن شاب 4 و با پنجره های کشویی و بالکن های بی کیفیت ساخته شده اند و نمای این ساختمان ها با دستگاه های تهویه مطبوع و بشقاب های ماهواره پوشانده شده است.

میدان ها و حاشیه خیابان ها گل کاری شده اما به خوبی به آن رسیدگی نشده است.

فواره های معروف پارک وِرکنی انصافاً باشکوه است، اما پارک نیژنی در همان نزدیکی از علف پر شده است.

لیپتسک، به عنوان شهر کوچکی با فضاهای وسیع خالی و بدون روشنایی در محدوده شهری، حسی از رشد بی رویه را به بیننده منتقل می کند.

  درست در خارج از شهر، ستونی سنگی قرار دارد که تاریخ تأسیس شهر را نشان می دهد: 1703، زمانی که پتر کبیر دستور ساخت یک کارخانه ریخته گری را در نزدیکی یک معدن سنگ فلز صادر کرد.

نواده امروزیِ آن کارخانه که گروه فولاد نوولیپتسک نام دارد در سال 1931 تأسیس شده است و تا همین اواخر سودآورترین تولیدکننده فولاد در جهان بود و هنوز هم در نوع خودش �