آرزویی که برآورده شد/ ناگفته های دانش آموزان درباره دیداری از جنس غرور، اعتماد و امید

وقتی به «دیدار» نائل شدیم، آنقدر خوشحال بودیم که وصف نشدنی است.

باورتان نمی شود چه حالی داشتیم.

حضرت آقا هم برای ما سنگ تمام گذاشتند و مسائل مختلف را با ما در میان گذاشتند.

- خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: دلش می خواست از روی تخت بلند شود و همه مسیر از راهروها تا محوطه بیمارستان را یک نفس بدود.

بعد همانجا وسط محوطه بایستد، سر به آسمان بگیرد و از خوشحالی فریاد بزند؛ آنقدر ذوق زده است که ناخودآگاه دستش را بلند می کند اما کشیدگی ست سرنگ باعث می شود، سوزش شدیدی را در محل آنژیوکت حس کند؛ سعی می کند شادی اش را کنترل کند و خوشحالی اش را با چند بار باز و بسته کردن پلک هایش نشان می دهد و لبخند به گونه ای روی لب هایش نقش می بندد که  ردیف دندان های سفیدش نمایان می شود.

اما این خوشحالی دیری نمی پاید.

افکار متفاوتی او را احاطه می کند، مسیر طولانی و بیماری، آیا رفتن به صلاح است؟!  اندیشه رفتن بر او غالب است.

اصلا مگر می تواند جز این فکر دیگری داشته باشد؛ این دیدار، آرزوی او و دیگر دوستانش بوده است؛ چیزی که بارها و بارها در جلسات مختلفی که با حاج آقا [حجت الاسلام والمسلمین حاج علی اکبری] داشتند، خواسته شان بود و حالا محقق شده است و او نمی خواست به دلیل بیماری، محروم شود؛ به خصوص که اسم او در قرعه کشی از بین کلی دانش آموز علاقه مند به عنوان ا