چگونه از دام «خرافه پرستی» در امان باشیم؟

اگر خاستگاه اجتماعی خرافات را هم از میان برداریم با زمینه های روان شناختی آن چه کنیم؟ بسیاری از کسانی که امروز پرچم مبارزه با خرافات را در دست گرفتند، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، خطر مهمی که همیشه می تواند عقاید و باورهای ما را اعم از دینی و غیردینی تهدید کند، مقوله خرافه است.

مرحوم رضا بابایی طی یادداشتی در کتاب دیانت و عقلانیت نکاتی را در مورد خرافه و خرافه گرایی تذکر داده است که در ادامه بخش هایی از آن را می خوانیم.

خرافه تعریفی مشخصی ندارد هیچ تعریفی برای خرافه وجود ندارد که به معنای واقعی کلمه تعریف باشد نه کلی گویی.

مثلاً می گویند خرافه باور یا رفتاری است که ریشه علمی یا عقلی یا دینی معتبر ندارد؛ اما کدام خرافه است که نتوان برای آن توجیهی علمی یا عقلی یا مذهبی یا شهودی یافت؟ هر کدام از علم و عقل و دین، انبوهی از شاخ و برگ اضافی دارد که بالاخره سایه یکی از آن ها به نحوی بر سر یکی از خرافات می افتد.

از همین رو است که هیچ کس خودش را خرافی نمی داند چون تقریباً همه انسان ها برای هرکاری که می کنند، دلیلی دارند.

ممکن است ما دلیل آنان را علیل بدانیم ولی نظر ما، نظر ما است.

به قول ولتر مسیحیت به پنج نحله بزرگ تقسیم می شود که هر یک چهار نحله دیگر را خرافی می داند.