جواد علیزاده؛ جدا افتاده اما در متن جامعه

انگار جواد علیزاده زمان را در خود متوقف کرده و به جهان از همان دریچه می نگرد که سال ها قبل با این حال همین که درباره یک موضوع روز کشیده یعنی همچنان هست.

-    عصر ایران؛ مهرداد خدیر- کاریکاتور جواد علیزاده درباره مهسا امینی با مضمون به تهران خوش/ناخوش آمدید مرا به 43 سال قبل برده است.

    البته که وقتی می بینی کاریکاتوریست خاطره ساز سال انقلاب 57 هم چنان در ایران است و تصویر و کارتون می کشد مایه خرسندی است اما این چند سطر را می نویسم تا بگویم حق او بسیار بیش از اینهاست.

   بخشی از جدا افتادگی او البته به خاطر حجب و حیای ذاتی و خجول بودن اوست و این که روابط عمومی بالایی ندارد و با کسی زیاد نمی جوشد و کار فردی را ترجیح می دهد یا شاید به خاطر انرژی فراوانی که صرف انتشار مجله طنز و کاریکاتور کرد ( نمی دانم هنوز درمی آید یا نه) و تحت الشعاع مجله گل آقای کیومرث صابری با امکانات و برد فراوان قرار گرفت و بعد هم که همه قافیه را به فضای مجازی و شبکه های اجتماعی باختند.

    جواد علیزاده اما بی هیچ شک و گزافه یک برند در ژورنالیسم ایران است همچنان که بعد از 43 سال انقلاب 57 را با کاریکاتور مشهور او در کیهان ( دِ اند) که روی عینک شاه نوشته بود به خاطر می آوریم منتها همین آدم را در کیهان بعد انقلاب تحمل نکردند و ناچار شد بیرون از روزنامه ای که تمام شور �