درمان زخم کهنه کمربندی شیراز نیازمند تصمیمی کشوری/ وعده و وعید مرهمی بر زخم کمربندی نخواهد بود

کمربندی شیراز دُمل چرکینی است که درمان آن نه با دستور و تقسیم وظیفه تعیین تکلیف شده است و نه با صبر و بردباری به نتیجه می رسد، سروسامان دادن به این کلاف سردرگم نیازمند یک تصمیم کشوری و عزم و اراده ای فولادین است.

- خبرگزاری فارس شیراز، راضیه نجار؛ سر و رویش خسته و پریشان و آه از نهادش بلند شده بود، خمیده خمیده در کنار جاده پیش می رفت و گرمای هوا قطرات عرق را بر پیشانیش نشانده بود.

دستش را بلند کرد و کمک خواست، از راننده خواستم کنارش توقف کند و صدا زدم مادر! بیایید تا مسیری شما را برسانیم.

لحظه ای سربرگرداند و پرسید: قطره ای آب داری؟ بطری آب را به سمتش تعارف کردم.

گفت: خانه مان همین بغل در شهرک فرهنگیان است، از راننده اسنپ درخواست کردم که پیرزن را به خانه اش برساند.

پس از سوار شدن بدون لحظه ای درنگ سر صحبت را باز کرد و از داغی گفت که دو سال است در سینه دارد، امانش را بریده و طاقتش را طاق کرده است.

می گفت پسر بیست و چندساله اش که به تازگی پس از سپری کردن دوران خدمت سربازی وارد بازار کار شده بود و چه خواب و خیال ها که برایش نداشت در رفت و امد از کمربندی تصادف کرد و جان باخت! از رنجی گفت که دو سال است گریبانش را گرفته و از ناملایمات جاده ای که روزانه قربانی می گیرد و تا کنون خانواده های بسیاری را داغدار کرده است.