ترس در بچه ها را چطور مدیریت کنیم؟/چطور یک ترس ساده تبدیل به اختلال می شود

گاه پیش می آید که والدین برای جلب توجه یا آرام کردن بچه هایشان به اشتباه آنها را از حیوانات یا افرادغریبه یا آشنای خاصی می ترسانند، اما نمی دانند که بچه ها فرق بین واقعیت و خیال را نمی دانند و ممکن است این ترس در ناخودآگاه آنها تثبیت شود و تا بزرگسالی ادامه پیدا کند.

- گروه زندگی ـ زهره سعیدی: ـ مامان من می ترسم.

از چی دخترم؟ نمی دونم از همه چی، مثلا مومو مومو؟ بله ، غول شاخ دار، هیولای آدم خوار، همین پرده اتاقم که داره تکون می خوره ، کی تکونش می ده! نکنه دزد بیاد یا جادوگر بیاد تو اتاق من! مامان من شبا تا نصفه شب نمی تونم بخوابم از ترس و سرمو می کنم زیر پتو.

این ها بخشی از ترس های کودکانه است، قطعا بزرگ ترها به این ترس ها می خندند، شاید شما هم به آن خندیده باشید، اما این خنده نشان از فراموشی دوران کودکی و تخیلات کودکانه دارد.

زمانی که موقع خواب هر وسیله خانه شکل یک حیوان درنده یا هیولا می شد، هر تکان و صدا از پنجره نشان از آمدن دزد یا در زدن هیالو یا جادوگر داشت.

البته شاید عده ای این ترس را تجربه نکرده باشند که این نشان از مدیریت و آگاهی صحیح پدر و مادرشان دارد، اما اغلب افراد این تخیلات را در دوران کودکی پرورش داده و خیلی چیزها از حیوانات و حشرات تا اشیاء، اشکال و تصاویر فیلم و سریال و عکس ها باعث ترسشان شده است.