بهانه تراشی برای تعلل در راه اندازی قند ممسنی ادامه دارد؛ این بار گرمای هوا !

سال 42 کلنگ زنی شد، سال 45 به بهره برداری رسید و زیر نظر اقتصاد و بازرگانی وقت، فعالیتش را شروع کرد.

سال 1350 به شرکتی زیر نظر سازمان ملی صنایع به نام شرکت شهرساز واگذار شد، سال 60 دوباره به دولت بازگشت، سال 78 در اجرای سیاستهای اصل 44 به بخش خصوصی و فردی به نام محمدرضا یوسفی واگذار شد، در این زمان با سوءمدیریت و کاهش تولید، کارخانه به زمین خورد و نتیجه آن این می شود که سال 93، کارخانه قند ممسنی 235 میلیارد تومان بدهی داشت که این رقم به غیر از بدهی به کارگران است.

چندی بعد وقتی که مالک کارخانه به اتهام اخلال در نظام اقتصادی دستگیر و  محاکمه شد، وی با حکم دادگستری خلع ید شده و کارخانه به ستاد اجرای فرمان امام واگذار شد.

ستاد اجرایی نیز در یک مزایده کارخانه را به شرکت افق ریحانه گستر به مدیر عاملی علی اصغر تاجی، مالک کنونی کارخانه، واگذار می کند و از آن زمان تا کنون علی رغم بندی از قرارداد که به خریدار اجازه تعطیل کردن کارخانه را نمی دهد، این واحد صنعتی خاموش و رها شده است.

مشکلات کارخانه قند ممسنی، برای بازگشت به تولید، بسیار کمتر از سایر کارخانه ها تعطیل شده، است.

دستگاه ها و ماشین آلات کارخانه به طور کامل موجود است و تنها چیزی که فقدان آن حس می شود، نبود اراده کافی است.