هر یکی تای پنجه آفتاب!

معلوم نیست قصه دقیقا در کدام منطقه ایران می گذرد اما به نظر می رسد آدم ها و ادبیات شان متعلق به منطقه ای کویری در جنوب یا جنوب شرقی ایران و شاید هم متعلق به روستاهای نه چندان جنوبی خراسان باشند.

- عصر ایران؛ هومان دوراندیش - سفر به شب، یکی از آخرین آثار منتشرشده بهرام بیضایی در ایران، اگرچه فیلم نامه است اما برخلاف پاره ای از فیلم نامه های امروزی تر بیضایی که نقش و کارکرد اصلی شان پیش برد قصه است، ارزش زبانی ویژه ای دارد.

در سفر به شب ، مثلا برخلاف آوازهای ننه آرسو یا مسافران و سگ کشی و وقتی همه خوابیم ، زبان، موضوعیت دارد نه طریقیت.

در واقع زبان در این فیلم نامه، شأنی فراتر از خدمت گزاری داستان دارد.

ارزش زبانی ویژه این اثر، تا حدی ناشی از واکاوی بیضایی در گویشی روستایی و مهجور است که امروزه برای اکثر خوانندگان شهری آثار بیضایی، نسبتا ناشناخته و تازه است؛ اما دلیل مهم تر ارزش زبانی سفر به شب ، ترکیب سازی های بدیع و مکرر بیضایی است.

در تایید وجه نخست اهمیت زبان این فیلم نامه، نیم نگاهی به اسامی آدم های داستان کفایت می کند: پیرزاغفور، پری زادلشاد، ابرام عمه، خاله زاجمعه، عیسا کوه دشتی، پری دایی، خان خان باشی؛ نام هایی غیر شهری، که برآمده از ادبیات و ادبیتی روستایی اند.