«سیل» در تاریخ بیهقی

پاسی از شب بگذشته سیلی در رسید که اقرار دادند پیرانِ کهن که بر آن جمله یاد ندارند.

و درختِ بسیار از بیخ بِکنده می آورد و مغافضه [به ناگاه گرفتن] در رسید، - بی مناسبت نیست که در سلسله گفتارهای در باغ ادبیات ایران سری به تاریخ بیهقی بزنیم و در فصلی ذیل ذکر السّیل و بخشی که با نکته سنجی و انتخاب تارگردان کارنال تلگرامی دکتر شفیعی کدکنی انتخاب شده است: روز شنبه نهم ماهِ رجب میان دو نماز، بارانَکی خُرد خُرد می بارید چنان که زمین، تَر گونه می کرد و گروهی از گله داران در میان روز غزنین فرود آمدند.

هرچند گفتند از آنجا برخیزید که مُحال بوَد بر گذرِ سیل بودن، فرمان نمی بردند، تا باران قوی تر شد، کاهل وار برخاستند و خویشتن را به پای آن دیوار ها افگندند.

و آن هم خطا بود، که بر راهِ گذر سیل بودند.

پاسی از شب بگذشته سیلی در رسید که اقرار دادند پیرانِ کهن که بر آن جمله یاد ندارند.

و درختِ بسیار از بیخ بِکنده می آورد و مغافضه [به ناگاه گرفتن] در رسید، گلّه داران بجَستند و جان گرفتند.

بسیار کاروان سرای که بر رستهٔ وی بود ویران کرد و بازار ها همه ناچیز شد و آب تا زیرِ قَلعَت آمد.

و این سیل بزرگ مردمان را چندان زیان کرد که در حسابِ هیچ شمارگیر نیاید.