مرگ پاپیون

بسیاری از محکومان خواه ناخواه اولی را انتخاب کرده بودند اما او مصمم به فرار بود که البته کار آسانی نبود.

چند بار گریخت و هر بار دستگیرش کردند.

- اما ناامید و تسلیم نشد و وانداد.

باور داشت بی گناه است و بدون ارتکاب جرم، محکوم و زندانی شده است.

از محله ای بدنام و در صحبت گستاخ بود و چهره ای غلط انداز داشت و همین ها از نظر دادگاه برای اثبات مجرم بودنش کفایت می کرد.

روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: برای اتهام به قتل دادگاهی و مجرم شناخته شد.

در دادگاه، قاضی بعد از صدور حکم به حبس ابد از او پرسید به حکم صادر شده اعتراض یا درباره آن حرفی دارید؟ و او پاسخ داد: هیچ حرفی برای گفتن ندارم آقای رییس! جز اینکه احساس می کنم باید به صورت تان تف بیندازم.

اما این کار را هم نمی کنم، زیرا می ترسم آب دهانم کثیف شود.

آن زمان 25 سال داشت و 13 سال بعدی زندگی اش را برای آزادی جنگید، چون نظام قضایی کشورش فرانسه را فاسد می دید، هیچ تلاشی برای دادخواهی و اثبات بی گناهی و تبرئه خودش نکرد.

فقط به فرار از زندان می اندیشید و مدام با خودش تکرار می کرد زنده ماندن، زنده ماندن، زنده ماندن، این باید تنها مذهب من باشد.

هنری شاریر، نویسنده و راوی کتاب مشهور پاپیون سال 1973 در چنین روزی (28 ژوییه) در مادرید از دنیا رفت.