پیشنهاد ویژه آخر هفته؛«آهارگردی» به صرف آبشار

بعد از اوشان خروجی دره بهشت را که رد می کنیم، جاده فرعی ما را می رساند به آهار، روستایی با آبشاری خوش قد و بالا و درختان گیلاس و آلبالو که سخاوت مردمانش نمک گیرمان می کند و امام زاده اش آرام جانمان می شود.

- گروه زندگی- سمیه دهقان زاده: چشم که  می چرخانم  مادرم دست زیر چانه از پنجره خیابان را نگاه می کند، تازه محو تماشایش شده ام که پدر از در وارد می شود و می گوید: این ترافیک امونمو برید، هواهم اینقدر بده، نمی شه نفس کشید ، به اطراف نگاه می کنم، خواهر و برادرها هم هر کدام گوشه گوشه خانه، سر در گوشی کرده اند و مشغولند.

همه یک صدا؛ کجا به سلامتی؟! این روزها تعطیلی به خانه مان زده، اما مدتی است جایی دور از دود و ترافیک و شلوغی دورهم نبوده ایم و نفس چاق نکرده ایم، فکری به ذهنم می رسد و بلند و با ذوق می گویم: این آخر هفته، می یاین بریم روستا؟ و منتظر می مانم تا عکس العمل بقیه را ببینم.

سرها از روی گوشی برداشته می شود و به سمت من می چرخد، بدون هیچ هماهنگی یک صدا می پرسند کجا؟ مادرم بی خیال تماشای خیابان لبخندزنان نگاهم می کند و بابا می گوید: کجا به سلامتی؟! جواب می دهم بریم آهار، روستاش آبشارو رودخونه هم داره خواهرم خمیازه ای می کشد می گوید: بریم روستا؟ می دونی چقدر راهه؟ می گویم: دو ساعت بیشتر نیست.