حمله منافقین به ایران و عملیات مرصاد

جمهوری اسلامی ایران در روز 27 تیرماه سال 1367 با پذیرش قطعنامه 598، برقراری آتش بس در جنگ عراق با ایران را پذیرفت.

گرچه سازمان مجاهدین خلق بعد از صدور قطعنامه 598 در 29 تیرماه سال 1366، همواره به امام خمینی ایراد می گرفت که چرا ایشان این قطعنامه را نمی پذیرند، ولی سازمان منافقین از اعلام پذیرش آتش بس توسط جمهوری اسلامی ایران نه تنها استقبال نکرد، بلکه آن را فرصتی مناسب برای حمله به ایران ارزیابی و تلقی کرد.

به محض پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران، جلسه ای به ریاست صدام در کاخ ریاست جمهوری عراق با حضور مسعود رجوی رییس سازمان مجاهدین خلق، سرلشکر فاضل البراک تکریتی رییس سرویس های اطلاعاتی عراق و سپهبد صابر الدوری به منظور بحث و بررسی درباره چگونگی پیشروی سریع و عمیق نیرو های سازمان مجاهدین خلق از خانقین به سمت تهران برای به دست گرفتن قدرت در ایران با پشتیبانی محدود نیرو های مسلح عراق تشکیل شد.

در این جلسه ابعاد این عملیات و پیامد های احتمالی آن مورد بحث و تبادل نظر طولانی قرار گرفت.

در این جلسه رییس دستگاه های اطلاعاتی عراق چندان تمایلی به انجام این عملیات نداشت، زیرا نسبت به تحقق نتایج قطعی آن اطمینان نداشت.

وی مایل بود از هرگونه عملی که موجب تحریک طرف مقابل و از سر گرفته شدن آتش جنگ شود خودداری گردد.