نگاهی به کتاب «موتورسوار چمران»/ مردی که با چراغ علاءالدین آمد!

آنهایی که تاریخ شفاهی کار کرده اند یا از نزدیک در روندِ کاری تاریخ شفاهی بوده اند، می دانند که گاه از آب و گل درآوردنِ کتابی مثل «موتورسوار چمران» از نوشتنِ کتاب هایی که صرفاً حاصلِ ذهنِ نویسنده است به مراتب سخت تر است.

- خبرگزاری فارس ـ گروه کتاب و ادبیات: یزدان سلحشور، شاعر، نویسنده و منتقد ادبی کشورمان در یادداشتی بر کتاب موتورسوار چمران نوشته حمیدرضا جوانبخت به مناسبت سالگرد شهادت عارفانه شهید مصطفی چمران، این یادداشت را در اختیار فارس گذاشته است.

جنگ که شروع شد اول با ناباوری همراه بود.

قبل از شروعش، باورِ همه این بود که امکان ندارد حکومت عراق به ایران حمله کند.

خبرهایی البته می رسید که نیروهای عراقی، این طرف و آن طرف پاشان کشیده شده به خاک ایران اما تصور مردم این بود که جرأت حمله واقعی ندارند.

حتی مردم کوچه و خیابان می گفتند اگر حکومت عراق بخواهد حمله کند، نیروی هوایی ما 6 ساعته کاری می کند که به غلط کردن بیفتند؛ واقعیت ولی، تلخ تر از این حرف ها بود.

وقتی صدام حسین فرمان حمله را صادر کرد، هیچ گونه آمادگی منظمِ رزمی یا سیاسی یا حتی مردمی برای جلوگیری از پیشروی شان نبود و این وسط، فقط یک اسم به گوش می رسید: چمران که با نیروهای جنگ های نامنظمش، توانست برای جمع و جور شدنِ نیروهای نظامی کشور زمان بخرد.